اشعار 3

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

به کسی جمال خود را ننموده ای و بینم
همه جا به هر زبانی بود از تو گفتگویی

به ره تو بسکه نالم زغم تو بسکه مویم
شده ام ز ناله نالی شده ام ز مویه مویی

همه خوشدل اینکه مطرب بزند بتار چنگی
من از آن خوشم که چنگی بزنم به تار مویی

بشکست اگر دل من بفدای چشم مستت
سر خم می سلامت شکند اگر سبویی

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نه بنشین کنار جوی

شاعر: فصیح‌الزمان شیرازی